تأثیر تمرین استقامتی و مقاومتی دایره ای بر سطوح سرمی سوپراکسید دیسموتاز و پروتئین شوک گرمایی ۷۰ سرمی دانشجویان مرد غیرفعال

زمینه و هدف: برنامه ­های تمرینی مختلف منجر به تغییرات و سازگاری­های متفاوتی در سیستم­های فیزیولوژیک می­شود. بنابراین هدف از انجام تحقیق حاضر تعیین تأثیر چهار هفته تمرین استقامتی و مقاومتی دایره­ ای بر سطوح سرمی سوپراکسیددیسموتاز و پروتئین شوک گرمایی70 دانشجویان مرد غیرفعال بود. روش کار: تحقیق حاضر از نوع نیمه ­تجربی با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون بود که 24 مرد غیرفعال (میانگین سنی 3/4±67/22، وزن 8/14±95/69 کیلوگرم و شاخص توده بدن 7/3±68/23 کیلوگرم بر مترمربع) به صورت تصادفی با هشت فرد در هر سه گروه استقامتی، مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی­های گروه­های تمرین مقاومتی سه جلسه در هفته، به مدت چهار هفته تمرین مقاومتی دایره ­ای را با شدت 75%-65 یک تکرار بیشینه انجام دادند. آزمودنی­های گروه استقامتی نیز برنامه تمرینی استقامتی شامل 45-30 دقیقه دویدن تناوبی را با شدت 75%-65 ضربان قلب بیشینه اجرا کردند. قبل و 48 ساعت بعد از دوره تحقیق نمونه ­گیری خونی برای سنجش مقادیر سرمی sod و hsp70 از آزمودنی­ها به عمل آمد. آزمون تحلیل واریانس یک­طرفه و تعقیبی توکی برای تحلیل داده ­ها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تمرین مقاومتی دایره ­ای موجب افزایش معنی دار سطوح sod و hsp70 سرمی مردان غیرفعال شد (05/0>p)، اما تمرین استقامتی تأثیر معنی­ داری بر تغییرات sod و hsp70 نداشت(0/05<p). علاوه بر این، در تحقیق حاضر تفاوت معنی ­داری بین دو گروه مشاهده نشد(p<0/05).   نتیجه­ گیری: با توجه به یافته ­های تحقیق حاضر می­ توان نتیجه ­گیری کرد تغییرات hsp70 و sod نسبت به تمرینات دایره­ ای مقاومتی و استقامتی ممکن است متفاوت باشد. بنابراین، در یک دوره کوتاه ­مدت چهار هفته­ ای، تمرینات مقاومتی دایره­ ای نسبت به تمرینات استقامتی بر این شاخص­ها تأثیرگذارتر بود.